Cesarskie cięcie nie jest fizjologiczną drogą porodu i nie powinno się go stosować bez poważnych wskazań lekarskich. Jest to zabieg ratujący życie dziecka, a czasami i jego matki. Dowiedz się, na czym polega.
Decyzje o przeprowadzeniu operacji podejmowane są z uprzedzeniem lub nagle, gdy pojawiają się np. objawy niedotlenienia dziecka, czy zaburzenia czynności serca w trakcie normalnej akcji porodowej. Może się także zdarzyć, że matka nie może urodzić siłami natury – np. ze względu na uraz kręgosłupa, dużą wadę wzroku albo wtedy, gdy dziecko jest za duże. Fizjologiczny, prawidłowy poród jest lepszy dla obydwu stron. Tak rodzący się człowiek wypycha główkę na zewnątrz kanału rodnego, równocześnie pozbywając się wód płodowych ze swoich płuc, dzięki czemu może samodzielnie wziąć pierwszy, zdrowy oddech. Natomiast mały „cesarz” musi przejść bardzo często zabieg odsysania wód płodowych z płuc w sposób mechaniczny.
Cesarka
Cesarskie cięcie to zabieg chirurgiczny polegający na rozcięciu powłok brzusznych i macicy. Dziecko wyjmowane jest z łona przez lekarza i nie przechodzi przez kanał rodny kobiety. Matka znieczulana jest zewnątrzoponowo lub podpajęczynówkowo, w skrajnych wypadkach podawane jest znieczulenie ogólne. Wszystko trwa bardzo szybko, kilka minut. Podczas operacji na sali znajduje się zwykle dwóch lekarzy ginekologów, anestezjolog, który czuwa nad reakcją organizmu na podane znieczulenie oraz pielęgniarka. Gdy podano znieczulenie podpajęczynówkowe lub zewnątrzoponowe, kobieta zachowuje przytomność podczas operacji, ale nie odczuwa żadnego bólu. Lekarze po urodzeniu pokazują dziecko mamie.
Gdy zabieg przebiegł bez komplikacji, pacjentkę przewozi się do sali pooperacyjnej. Po zbadaniu dziecka położna przywozi matce noworodka i przystawia je do karmienia. Przebiega ono na leżąco, kobieta cały czas ma założony cewnik do pęcherza i podłączoną kroplówkę z antybiotykiem.
Blizna po cięciu
Kiedyś wykonywano cięcie pionowe na brzuchu, a pozostała po tym zabiegu blizna była bardzo duża i szpecąca. Obecnie wykonuje się cięcie poziome, tuż nad wzgórkiem łonowym. Lekarz robi nacięcie na długość ok 15 cm, macica zostaje otworzona nad pęcherzem moczowym tylko na tyle, aby można było delikatnie wydobyć dziecko. Takie cięcie pozwala na to, by następny poród przebiegł naturalnie (pod warunkiem, że nastąpi nie wcześniej niż po 2 latach), zaś sama blizna pozostaje niewidoczna pod bikini.
